Kan iedereen een boek schrijven? Gekke vraag. Simpel antwoord. Ja. Iedereen kan een boek schrijven. Of het een goed boek wordt is natuurlijk een andere kwestie. Als jij je afvraagt of jij goed genoeg kunt schrijven om een goed boek te schrijven dan is dat een onnozele vraag. Natuurlijk niet. Niemand schrijft zomaar een goed boek.
Spruitjes eten
Ik had nog nooit een boek geschreven. Dat geldt overigens voor alle auteurs dat ze ooit zeiden: ‘Ik heb nog nooit een boek geschreven’ . Je wordt niet geboren als auteur. Een goede auteur wordt je. Door noeste arbeid, doorzettingsvermogen en door het hogere doel voor ogen te houden. Een heel groot ego dat veel applaus nodig heeft doet ook wonderen.
Of je een goede auteur kunt worden, ontdek je alleen maar als je gaat schrijven. Het is net als met spruitjes eten: spruitjes hebben de naam niet lekker te zijn. De enige manier om erachter te komen of dat voor jou ook geldt, is door er een in je mond te stoppen en met aandacht te kauwen. En er vervolgens nog een in je mond te stoppen. Schrijven heeft het imago moeilijk te zijn, waar slechts een kleine elitaire groep grote denkers zich aan waagt.
Ik wist ook niet of ik een goed boek zou kunnen schrijven. Mijn moeder riep altijd tegen me op de middelbare school: ‘Kind, jij moet gaan schrijven!’ Ik vond nou niet bepaald dat het scoren van een 8 of een 9 voor een opstel een goede indicator was voor een succesvolle schrijverscarrière. Daarnaast was ik 17 en vastbesloten om het advies van mijn moeder niet op te volgen. Schrijven vond ik iets dat vooral door anderen gedaan moest worden en zeker niet door mij en ging daarom iets anders studeren. Jaren later werd ik uitgenodigd om een boek te schrijven.
Boek schrijven in het kraambed
3 weken voordat ik uitgerekend was van mijn 2e kind, werd ik gebeld door een uitgever. Of ik een boek wilde schrijven over timemanagement: het eerste boek over timemanagement geschreven door een Nederlandse auteur. Via via had ze mijn naam doorgekregen. Een collega trainer had haar gezegd dat ik waarschijnlijk wel een boek zou kunnen schrijven. ‘Huh? Moi? Nou ja, why not?’ dacht ik. Toch niets beters te doen in een kraambed. Kind slaapt vast veel en leuk hoor, dat staren naar m’n jongste spruit, maar ook dat gaat vervelen, wist ik uit ervaring. Ik beloofde terug te bellen als ik in een goede bui was na de bevalling. 4 weken later zat een redacteur/ uitgever naast mijn bed. We spraken het hele zaakje door en ach, waarom niet. Nooit geschoten is altijd mis en ik had wel zin in wat vermaak. Ik ging een boek schrijven.
In 6 weken
Opgewekt ging ik aan de slag. Ik schreef als zoonlief sliep en dat deed hij veel en lang. (Bless) Ik had in 6 weken dat boek af. En het moet gezegd: eitje. Althans, dat vond ik. Niet gehinderd door enige schrijfervaring schreef ik. En zat mijn redacteur er bovenop. Zij had in de gaten dat mijn hoofd ergens anders was: een verhuizing 3 maanden de bevalling, een klein kind en nog een kind en een man die ook af en toe wat aandacht nodig had. En zij zag mijn verwoede pogingen op iets zinnigs op papier te krijgen. Dat is qua inhoud aardig gelukt. Structuur, opzet, grammatica, zinsopbouw: bagger. Ik denk dat zij nog nooit zoveel had gedaan aan een manuscript als aan het mijne. En ik heb nog nooit zoveel geleerd over schrijven als in die 6 weken waarin ik dat boek schreef. Je gaat het pas zien als je het doorhebt. Dat is met heel veel zaken zo. Ook met schrijven…
Schrijven kun je leren
Schrijven kun je leren. De ene schrijver heeft meer natuurlijke aanleg, maar ook dat is geen garantie op vanzelfsprekend succes: luiheid en zelfoverschatting liggen op de loer. Je kunt beter een beetje onzeker zijn, want dat kan je tot grote hoogten brengen. Een goede schrijver zonder zelfkritiek bestaat niet. Je moet alleen wel weten wanneer het goed genoeg is. En dat je leert om te stoppen ook al kan het misschien nog voor 5 % beter. Want die 5% haal je alleen maar ten koste van andere stukken van je tekst.
Schrijverij heeft mij veel gebracht
Schrijven heeft mij veel gebracht. Ik ben nog steeds een expert in mijn vakgebied, ook al ben ik bezig met een carriereswitch. Ik hoef nooit iemand meer uit te leggen dat ik verstand van zaken heb. Dat scheelt een hoop tijd en energie. Mijn boeken zijn mijn beste visitekaartjes geweest en dat zijn ze nog steeds.
